इतकं शहाणं आणि जबाबदार कोणी होऊ नये. समजूतदार माणसाचा सदरा घालून कोणी फिरू नये. परमेश्वर एकदाच का देत असेल लहानपण ? आपण ते जपायलाच शिकलो नाही तर ? आई वडिलांचे छत्र आणि पाठीत बसलेले धपाटे कशाला निर्माण केले असते ? निरागस हसू आणि द्वांड दंगामस्ती विरून का गेले नसते कधी ! इतके खट्याळ , मिश्किल लिहिणारे नामवंत लेखक जबाबदार नव्हते का कधी ? Tom & Jerry बघत हसणारे तुमचे आई -वडील दिसले नाहीत का कधी ?जबाबदारीच्या नावाखाली काय गमाव्ताय ? लाख - दोन लाख पगारात अकाली वार्धक्य विकत घेताय ?
हासत जगणं हे मोठ आव्हान आहे. खूप मोठ होऊन लहान रहाणे यात सार सूख आहे. दुसर्यांना हसवणे हे आयुष्य जिंकल्याच लक्षण आहे. भूमिका बदलत रहातील. आपला अनुभव , शिक्षण , मन , सौस्कार , समाजातील निरनिराळे घटक आपल्याला अनेक गोष्टी शिकवत रहातील. भूमिका कशा हाताळाव्यात , हे तुमचं batting skill आहे . स्वतःला विसरून जीवन जगणे सर्वात गैर आहे. प्रश्न पैशांचा नाही , कावर्या -बावर्या होणार्या मनाचा आहे. मोठे -मोठे म्हणत ओंठ काढून रडणाऱ्या आपल्यातल्या निरागस पोराचा आहे.
